Ένα Ασημένιο Μενταγιόν - Γεώργιος Παλαιστής

Αυτό το ηλιόλουστο φθινοπωρινό πρωινό τα αβέβαια βήματα του τον οδηγούσαν όλο και πιο βαθιά στο αρχέγονο πρασινωπό δάσος του Όρους Βερμίου με τον βουνίσιο παγωμένο αέρα να τον κάνει να ανεβάσει μέχρι τέρμα το φερμουάρ του αντιανεμικού μπουφάν του. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε μέσα στο κέντρο του καταπράσινου δάσους τα πλατύφυλλα κλαδιά των αιωνόβιων θεόρατων πεύκων και ελάτων εμπόδιζαν την πλειονότητα των ζωογόνων ακτίνων του πορφυρού ήλιου από το να εισχωρήσουν στα ενδότερα του δάσους δημιουργώντας ένα ζοφερό τοπίο. Είχε φτάσει κοντά σε ένα χείμαρρο που τα παγωμένα καταγάλανα νερά του κινούνταν ορμητικά προς τους πρόποδες του όρους όταν ξαφνικά το ορειβατικό μποτάκι του σκόνταψε πάνω σε κάτι που εξείχε από το έδαφος. Έσκυψε, το σήκωσε και το περιεργάστηκε. Ήταν ένα ασημένιο μενταγιόν που μέσα του υπήρχε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που αναπαριστούσε μια ξανθιά νεαρή γυναίκα αγκαλιά με ένα ξανθό κοριτσάκι με το οποίο είχαν μεγάλη ομοιότητα, ντυμένες με ρούχα της δεκαετίας του 30. Συναισθήματα αγάπης και στοργής πλημμύρισαν την καρδιά του. Αναρωτήθηκε σε ποιον να ανήκε αυτό το μενταγιόν. Αν είχε να μαντέψει θα πίστευε πως το έχασε κάποιος από τους πολλούς οδοιπόρους που διέσχιζαν το βουνό μεταφέροντας εμπορεύματα από μονοπάτια ξεχασμένα εδώ και δεκαετίες όταν τα πετρόχτιστα χωριά του βουνού έσφυζαν από ζωή. Φαντάστηκε πως ένας νεαρός έμπορας που κατηφόριζε το χιονισμένο βουνό, με το υπομονετικό γαιδουράκι του φορτωμένο με μια πληθώρα προιόντων, κρατούσε το ασημένιο μενταγιόν στο γαντοφορεμένο χέρι του και κοιτούσε χαμογελώντας τα πρόσωπα της γυναίκας και της κόρης του. Καθώς ο έμπορας έβαζε το μενταγιόν στην τσέπη του χοντρού μάλλινου πανοφωριού του δεν πρόσεξε και παράπεσε. Με επιμέλεια και προσοχή καθάρισε το μενταγιόν από το μαλακό χώμα και τα ξεραμένα φύλλα. Μια προσθήκη στο λαογραφικό μουσείο της Βέροιας σκέφτηκε. Συνέχισε την πεζοπορία του σιγομουρμουρίζοντας το τραγούδι «WOLF MOON» των «TYPE O NEGATIVE».